11 de agosto de 2009
Arterias de hielo
Se partió en Calafell
la memoria del ego,
se ha prendido en la tierra
otra historia del miedo.
Se ha perdido en el norte
un alma del centro,
se ha curtido en la hiedra
otra arteria de hielo.
Se ha quedado sin falo la sangre del mio,
se arrepiente, sin embargo, desnudo, dormido,
pendiendo de un hilo tu vida conmigo.
A nosa terra é nosa
Pedimos que a nosa terra sexa nosa
Porque somos fillos dela.
Porque ninguén mais pode gobernala.
Porque ninguén mais pode cumpri-la súa mision histórica.
Porque levámo-lo seu nome polo mundo adiante.
Porque queremos cumpri-lo primeiro mandato dos nosos irmáns, os que deron a vida pola liberdade.
A NOSA TERRA É NOSA!
Xa se ten dito moitas veces, mais agora dicímolo nós, os desterrados, os desterrados que vivimos en liberdade.
Dicímolo en nome de moitos miles de galegos que andan polo mundo.
Dicímolo tamén en nome de moitos miles de galegos desterrados na propia terra.
Dos que viven como fillos da morte, contando o tempo por noites.
E quen somos nós pra falar deste xeito?
Somo-los galeguistas de tódo-los partidos democráticos
Somos os galegos antifascistas.
9 de agosto de 2009
Al grito de un déjame,
rogándote estoy;
gritándote quédate,
rogándote voy,
callando el quédate,
que sea por hoy.
Etiquetas:
Poemas,
poemas poesía,
Poesia,
Poesía
Subscrever:
Mensagens (Atom)